Apel - wypalanie traw

Wiosna jest okresem, w którym każdego roku powraca problem wypalania traw. Ogień stanowi ogromne zagrożenie dla życia roślin, zwierząt i ludzi oraz wpływa niekorzystnie na różnorodność środowiska przyrodniczego. W płomieniach giną pospolite gatunki roślin i zwierząt, a także wiele cennych gatunków chronionych, a niekontrolowane wypalanie jest także zagrożeniem dla mienia i życia ludzkiego. Na przestrzeni całego roku do największych pożarów łąk, nieużytków rolnych, lasów dochodzi w miesiącach wiosennych tj. marcu i kwietniu. Wtedy właśnie jednostki straży pożarnej otrzymują najwięcej zgłoszeń do pożarów spowodowanych niekontrolowanym rozprzestrzenianiem się ognia.
 
Wypalanie traw prowadzi do:
  • ponoszenia kosztów pożarów i niepotrzebnej eksploatacji sprzętu gaśniczego
Interwencje straży pożarnej do wypalania traw i nieużytków, bezmyślnie wywołanych przez człowieka, generują ogromne koszty, które mogłyby być przeznaczone na inne cele.
  • zagrożenia życia i mienia ludzkiego
Wypalanie traw i nieużytków rolnych prowadzi do niekontrolowanego rozprzestrzeniania się ognia na skutek czego powstają pożary, które bezpośrednio zagrażają życiu ludzi oraz prowadzą do szkód materialnych.
  • niszczenia roślin i zabijania zwierząt
Płomienie ognia i wysoka temperatura stają się zagrożeniem dla wielu gatunków roślin i zwierząt. Ofiarami pożarów są najczęściej płazy, gady, owady i drobne ssaki. Wiele gatunków zwierząt objętych jest ochroną prawną i stanowi cenny składnik ekosystemu. Ogień niszczy ich miejsca występowania i rozwoju.
 
WYBRANE PRZEPISY DOTYCZĄCE WYPALANIA TRAW
USTAWA
z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody (Dz. U. 2015, poz. 1651)
Art. 124
„Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów”.
Art. 131, pkt 12
„Kto wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary - podlega karze aresztu albo grzywny”.
USTAWA z dnia 28 września 1991r. o lasach (Dz. U. 2015, poz. 349, 671, 1322)
Art. 30, pkt 3
„W lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 m od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności rozniecania ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu
przez właściciela lasu lub nadleśniczego, korzystania z otwartego płomienia,
wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych”.
 
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków,
innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 109, poz. 719)
§ 40.1
„W lasach i na terenach śródleśnych, na obszarze łąk, torfowisk i wrzosowisk, jak również w odległości do 100 m od granicy lasów nie jest dopuszczalne wykonywanie czynności mogących wywoływać niebezpieczeństwo pożaru, w szczególności : 1) rozniecanie ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lub zarządcę lasu
§ 43
Wypalanie słomy i pozostałości roślinnych na polach jest zabronione”
Ustawa z dnia 2 grudnia 1994 r. o zmianie ustawy - Kodeks wykroczeń
(Dz. U. 2015, poz. 1094, 1485, 1634, 1707)
Art. 82
§ 1.
Kto dokonuje czynności, które mogą spowodować pożar, jego rozprzestrzenianie się, utrudnienie prowadzenia działania ratowniczego lub ewakuacji [...]
§ 3.
Kto na terenie lasu, na terenach śródleśnych, na obszarze łąk, torfowisk i wrzosowisk, jak również w odległości do 100 m od nich roznieca ogień [...]
§ 4.
Kto wypala trawy, słomę lub pozostałości roślinne na polach w odległości mniejszej niż 100 m od zabudowań, lasów, zboża na pniu i miejsc ustawienia stert lub stogów bądź w sposób powodujący zakłócenia w ruchu drogowym, [...]
§ 5.
Kto w inny sposób nieostrożnie obchodzi się z ogniem
[...] podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany [...]"
 
USTAWA z dnia 6 czerwca 1997r. Kodeks karny
Art. 163
„Kto sprowadza zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mające postać pożaru, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10”.
Art. 164
„Kto sprowadza bezpośrednie niebezpieczeństwo zdarzenia określonego w art. 163 § 1, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8”.
Galeria: 

Grupa:

 

Kalendarz FB